Η Άννα που περπατά στα σύννεφα..!
του Μάκη Αντωνόπουλου
Σκηνοθεσία /θεατρική επεξεργασία κειμένου: Μαρία Καραβία
Σκηνικά : Γιώργος Χιώτης
Μουσική: Μιχάλη Χριστοδουλίδη, Dafer Joussef
Στον ρόλο της Άννας, η Μαρία Καραβία
Η Άννα, μάνα ενός από τους αγνοούμενους της Κύπρου, ζει δίπλα στη διαχωριστική γραμμή και περιμένει με λαχτάρα την επιστροφή του γιου της.
Τα χρόνια περνούν, τα ερωτηματικά μένουν αναπάντητα, η επιστροφή χωρίς ημερομηνία και η απαντοχή εξαντλημένη. Η επιθυμία της συνάντησης την πνίγει και ο πόνος δυναμώνει μέρα με τη μέρα. Αφού οι άνδρες της οικογένειας δεν υπάρχουν πια, αποφασίζει μια νύχτα, να αναζητήσει η ίδια τον χαμένο της γιο στα βάθη της Τουρκίας.
Πριν ξημερώσει, ενώ ετοιμάζει το αγαπημένο του ψωμί για να του πάει, αναπολεί ολόκληρη τη ζωή της, σαν ερωτευμένη νέα στην αρχή, ευτυχισμένη σύζυγος και γυναίκα μετά, μάνα τριών παλικαριών αργότερα, που είδε ξαφνικά να ανατρέπονται τα πάντα, να διαλύεται η οικογένειά της, να καταστρέφονται τα όνειρά της, κι εκείνη να αγαπά, να αντλεί δύναμη και να ελπίζει…‘
Ένα έργο όπου η κάθε μητέρα και η κάθε γυναίκα βρίσκει ένα κομμάτι της δικής της ζωή, ένα κομμάτι της δικής της ψυχής. Η συγκίνηση, η ανθρωπιά, η αγάπη και ελπίδα για τη ζωή, είναι συναισθήματα που πλημμυρίζουν την παράσταση, φτάνουν στις καρδιές των θεατών και παραμένουν εκεί, σαν ένας μικρός θησαυρός.
Σε μια σαρωτική εποχή των αξιών, η παράσταση αυτή είναι ένα μικρό έργο Τέχνης και Πολιτισμού. Ένα εξαιρετικό έργο, με έντονο το αντιπολεμικό του μήνυμα, το οποίο δεν θα πάψει να παρουσιάζεται στη σκηνή, γιατί δυστυχώς, σε ολόκληρο τον κόσμο πάντα θα υπάρχουν πόλεμοι και πάντα θα υπάρχουν μητέρες με την προσμονή στα μάτια και την ψυχή..
Μέσα από το θεατρικό λόγο ξετυλίγεται η ιστορία των μανάδων της Κύπρου και κατά προέκταση των μανάδων των αγνοουμένων σε ολόκληρο τον κόσμο, χωρίς εθνικιστικές εξάρσεις και λαϊκούς μελοδραματισμούς αλλά κάτω από την ανθρώπινή τους διάσταση. Ένα συγκλονιστικό έργο, το πιο αντιπροσωπευτικό για να παρουσιαστεί ιδιαίτερα την Παγκόσμια Ημέρα της Μητέρας (Μάιος).
